گفتمان های حقوق زنان در ایران از مشروطه تا انقلاب اسلامی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه علوم سیاسی،دانشکده علوم سیاسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران

2 استادیارگروه علوم سیاسی-روابط بین الملل و مطالعات منطقه‌ای،واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی تهران،ایران

3 استادیارگروه علوم سیاسی- روابط بین الملل و مطالعات منطقه‌ای، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران،ایران

چکیده

ارمغان مهم رؤیارویی ایرانیان با غرب، چالش بین سنت‌ و  تجدد بود. حوزة مسائل زنان نیز در چنبره این چالش گرفتار آمد. این مقاله می‌کوشد با رویکردی جامعه‌شناختی- تاریخی و با روش اسنادی و کتابخانه‌ای به این پرسش‌ها پاسخ دهد که تفکر جنبش حقوق زنان از چه زمانی وارد فضای فکری جامعة ایرانی شد و در قالب چه گفتمان هایی به اشاعه خود پرداخت و در این مسیر نقش روشنفکران چگونه بوده وآنها چه راه هایی را در این راستا  پشت سر گذاشتند و علت تاخیردر  پرداختن آنها به مساله زنان  چه بوده است. یافته‌ها حکایت از این دارد که حوادث پیش و پس از انقلاب مشروطه، زمینة آشنایی برخی زنان ایرانی را با جنبش زنان در غرب فراهم آورد. در این میان، ساختاری شبه جنبش در ایران شکل گرفت که بر زیست بهتر زنان و احقاق حقوق زنان تأکید می‌کرد . اما با ظهور دوره پهلوی‌ها، جنبش شکل دولتی به خود گرفته و به موجی آرام بدل شد. با پیروزی انقلاب اسلامی،بعد از گفتمان مشروطه و گفتمان پهلوی، گفتمان سومی از جنبش حقوق زنان  شکل گرفت .این گفتمان را طیف‌های متفاوت و گاه متناقضی تشکیل می‌دهند و به نوعی درصدد پاسخگویی به چالش‌های سنت و مدرنیته است.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار