مقایسۀ فضیلت «میانه گزینی» در دو گفتمان ایرانشهری و انقلاب اسلامی (مطالعۀ موردی: فردوسی و شهید مطهری)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دوره دکتری علوم سیاسی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران

2 استادیار گروه علوم سیاسی دانشکده علوم سیاسی، واحد مرکزی تهران، دانشگاه آزاداسلامی،

چکیده

چگونگی زیست آدمی در جهان و هنجارها و نابهنجارهای رفتاری او، از قدیم الایام، یکی از دغدغه‌های همیشگی بشر بوده است. از همین رو، متفکران و فلاسفه یونانی و اسلامی با تقسیم قوۀ شناختی آدمی به دو بُعد نظری و عملی، مباحث مربوط به رفتار انسانی را ذیل مقولۀ عقل عملی طرح و دنبال کرده‌اند. در همین راستا، مقاله با طرح این پرسش اصلی که مفهوم میانه گزینی به عنوان یک فضیلت عقل عملی، چه جایگاه و مولفه‌هایی دارد آن را در اندیشۀ فردوسی (نمایندۀ گفتمان ایرانشهری) و اندیشۀ استاد مطهری (نمایندۀ گفتمان انقلاب اسلامی) همسنجی و مقایسه کرده است. فرضیۀ مقاله بر آن بوده که این دو متفکر با توجه به آبشخورهای فکری مشترک که همانا عقل و استدلال عقلی است به رغم تفاوت‌های پارادایمی معهذا مباحث مشترکی را در حوزۀ زیست و کردار انسانی ارائه کرده‌اند. پژوهش به این نتیجه گیری رسیده است که این دو اندیشمند تمدن ایرانی با تکیه بر پشتوانه‌های خرد فلسفی و دستورات دینی الگوی رفتاری مشابهی را در این بخش از عقل عملی توصیه  کرده‌اند، لذا القای تعارض مطلق بین گفتمان‌های ایرانی و اسلامی سخنی ایدئولوژیک بوده که بایستی وثاقت آن در هر مورد پژوهیده شود. روش جمع آوری داده‌ها کتابخانه‌ای و رویکرد مقاله تفسیری بوده است.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار